Οι αμυντικές βιομηχανίες πρέπει να παραμείνουν ανοιχτές, να εξυγιανθούν και να έχουν δικαίωμα εξαγωγών

Απάντηση σε άρθρο της Μιράντας Ξαφά στην εφημερίδα  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με τίτλο Να κλείσουν οι αμυντικές βιομηχανίες, δίνει ο Πρόεδρος του Συ...

Απάντηση σε άρθρο της Μιράντας Ξαφά στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με τίτλο

Να κλείσουν οι αμυντικές βιομηχανίες, δίνει ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού (ΣΕΚΠΥ) Τάσος Ροζολής

Του ΤΑΣΟΥ ΡΟΖΟΛΗ*

Εθνική Άμυνα χωρίς κόστος δεν έχει εφευρεθεί ακόμα σε κανένα μέρος του πλανήτη.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς η ιδεοληψία οδηγεί πολλούς ανθρώπους να πιστεύουν ότι έχουν βρεί την πανάκεια για κάθε πρόβλημα (δια πάσαν νόσον....) κοινωνικοοικονομικό ,αμυντικό κλπ. μέσα από μια και μόνο ιδεολογία.

Ήμουν φοιτητής οικονομικών...

όταν κυκλοφορούσε από το ΚΚΕ με συγγραφέα το  μακαρίτη Γρ.Φαράκο το ¨εγχειρίδιο του καλού Κνίτη¨, όπου έφτανε να δίνει ακόμα και οδηγίες για την σεξουαλική ζωή των Κνιτών (των Κνιτισών ιδιαίτερα) ,με βάση την ορθόδοξη κομμουνιστική θεωρία.

Νέοι φιλελεύθεροι εμείς, κοροϊδεύαμε το «συντηρητισμό» των Κουκουέδων και προτείναμε την επαναστατική για τότε, φιλελευθερη θεώρηση της ζωής με βασικές αρχή ότι για τίποτα δεν υπάρχει θέσφατο και έτοιμη λύση αλλά όλα συζητιούνται και με βάση την λογική και την ελευθερία προχωράμε σε λύσεις και προτάσεις .

΄Ετσι έμεινα για άλλη μία φορά κατάπληκτος απο την κοινότυπη πρόταση της φιλελεύθερης κας Ξαφά για το κλείσιμο των Αμυντικών Βιομηχανίων.Έτσι απλά, να κλείσουν γιατί είναι μη ανταγωνιστικές! Κανένας προβληματισμός ,καμία σύγκριση με το τι ισχύει διεθνώς σχετικά με  την Αμυντική Βιομηχανία, προφανής δε η άγνοια βασικών ιδιαιτεροτήτων του χώρου της Αμυντικής βιομηχανίας.

Μόνο στείρος, ξύλινος λόγος « να κλείσουν οι Αμυντικές Βιομηχανίες»!!!

Δηλαδή τι διαφορά έχει το παραπάνω απο το «να παραμείνουν εσαεί κρατικές οι αμυντικές βιομηχανίες» ή το «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»;

Eξηγούμαι λοιπόν: Σε καμμία χώρα Δύσης ή Ανατολής δεν υπάρχουν «κερδοφόρες» και «ανταγωνιστικές» Αμυντικές βιομηχανίες με την κλασσική έννοια της οικονομικής θεωρίας.

Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά τα προϊόντα της Αμυντικής Βιομηχανίας δεν είναι σωβρακοφανέλλες να πουλιούνται ελεύθερα παντού, υπάρχουν περιορισμοί και ιδιαιτερότητες που οδηγούν στην ειδική μεταχείριση τους. Παρακάτω αναφέρω κάποια ενδεικτικά :

Περιορισμοί εξαγωγών για Διεθνείς, Πολιτικούς η Γεωστρατηγικούς λόγους  

  Δεν μπορεί π.χ. η ΕΑΣ να παράξει πυρομαχικά για συγκεκριμένες χώρες(Ιράν, Συρία, Βενεζουέλα, Β.Κορέα κλπ) παρόλο που θα μπορούσε να έχει πολύ δελεαστικές προτάσεις.

Από την άλλη ενώ δεν υπάρχει διεθνής απαγόρευση πώλησης όπλων στη Ταϊβάν όσες χώρες θέλουν καλές σχέσεις με τη Κίνα εφαρμόζουν ένα άτυπο εμπάργκο εναντίον της Ταιβάν.

Εξάλλου είναι γνωστό ότι πολλές φορές οι ΗΠΑ δεν αποδεσμεύουν οπλικά συστήματα εάν κατά τη γνώμη τους θα ανατρέψουν την ισορροπία σε μία περιοχή (πχ Ελλάς-Τουρκία)

Πολλαπλασιαστές αξίας των αμυντικών προϊόντων

Ο κάτοχος των καλύτερων όπλων όχι μόνο εξασφαλίζει την άμυνα του, αλλά επιβάλλει και την θέλησή του στους άλλους. Τα εθνικά συμφέροντα των χωρών από την αρχαιότητα έως σήμερα διασφαλίζονται, ενίοτε και επιβάλλονται μέσω της άμεσης η έμμεσης πίεσης που ασκεί  αυτός που έχει υπεροπλία.

Ας δούμε λοιπόν πως με βάση τα παραπάνω δρουν οι μεγαλύτερες και ισχυρότερες χώρες του πλανήτη.

Το παράδειγμα των ΗΠΑ  της ισχυρότερης στρατιωτικής χώρας στον πλανήτη η οποία συγχρόνως διατηρεί και την πιο «φιλελεύθερη οικονομία» και στην οποία σχεδόν το σύνολο της Αμυντικής Βιομηχανίας είναι ιδιωτικό, είναι το πλέον χαρακτηριστικό.

Στις ΗΠΑ όλες οι αμυντικές της βιομηχανίες οι οποίες είναι και από τις μεγαλύτερες του πλανήτη (Lockheed Martin BOEING, BAE Systems , General Dynamics   RAYTHEON, Northrop Grumman, κλπ.)επιβιώνουν στηριζόμενες σε ποσοστό πάνω απο 60-70% στις παραγγελίες που λαμβάνουν από το Κράτος τους .

Χαρακτηριστικό δε παράδειγμα, τα ναυπηγεία των αεροπλανοφόρων και των πυρηνικών υποβρυχίων τους τα οποία έχουν μοναδικό πελάτη  τις ΕΔ των  ΗΠΑ.

Το δε υπολειπόμενο 20-30% των πωλήσεων τους οφείλεται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό σε «Πολιτικές προώθησης» (sic!) που εφαρμόζει το κράτος τους. Ρωτήστε τους Έλληνες υπουργούς άμυνας σχετικά με τις επισκέψεις του εκάστοτε αμερικανού πρέσβη.

Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν και με τους λοιπούς προμηθευτές και φίλους μας όπως οι Γάλλοι ,Γερμανοί, Ρώσοι, Ισραηλινοί, Ιταλοί κλπ. Το μόνο που διαφοροποιείται είναι η ότι η ασκούμενη πίεση είναι ανάλογη της βαρύτητας της κάθε χώρας στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Συνεχίζω με το παράδειγμα των μεγάλων ξένων χωρών και το μύθο όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα των Πολεμικών Βιομηχανιών τους αλλά και το πώς κερδίζουν μερίδια στην διεθνή αγορά.

Η απάντηση είναι απλή και γνωστή σε όλους : στηριζόμενες στην επιρροή τους στις χώρες –πελάτη. Παραδείγματα μεταξύ «συμμάχων» χωρών :

-Πόσα κύρια αμερικανικά οπλικά συστήματα έχει η Γαλλία ; Κανένα.

-Πόσα κύρια γαλλικά οπλικά συστήματα έχουν οι ΗΠΑ ;Κανένα.

-Όταν πρόσφατα ευρωπαϊκή εταιρεία κέρδισε το διαγωνισμό για την προμήθεια των αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασμού της USAF, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ο διαγωνισμός ακυρώθηκε και στη επανάληψη του μειοδότης ήταν φυσικά αμερικανική εταιρεία.

Για να δούμε τώρα τι συμβαίνει αντίστοιχα στη χώρα μας :

-Πόσες παραγγελίες έχει αντίστοιχα βάλει το ελληνικό ΥΠΑΜ στις Ελληνικές Αμυντικές βιομηχανίες τα τελευταία χρόνια ; Σχεδόν καμία.

-Πότε ψηφίστηκε η Εθνική Αμυντική Βιομηχανική Στρατηγική μέσω της οποίας μπορεί να υποστηριχθεί η εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία ? Αναμένεται από το 2011

-Πότε εκδόθηκε η απαραίτητη Υπουργική Απόφαση για την αξιοποίηση των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ των ληγμένων συμβάσεων αντισταθμιστικών ωφελημάτων ? Αναμένεται από το 2011

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι ο χώρος της Αμυντικής βιομηχανίας είναι πολύ ιδιαίτερος και δεν ισχύουν οι γενικότητες περί ανταγωνισμού, κερδοφορίας κλπ. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το αίσχος της κακοδιαχείρισης των Ελληνικών Κρατικών Αμυντικών Βιομηχανιών πρέπει να συνεχιστεί.Σε αυτό όμως το κύριο μερίδιο ευθύνης φέρουν οι κυβερνήσεις οι οποίες διόριζαν ανερμάτιστες διοικήσεις οι οποίες σε συνδυασμό με τις οδηγίες που έπαιρναν απο τους επίσης κυβερνητικούς ΥΠΑΜ (ορισμένοι είναι εντός και άλλοι προωθούνται ταχέως προς Κορυδαλλό !)αλλά και τη νομοθεσία που οι ίδιες κυβερνήσεις πάλι ψήφιζαν, οδήγησαν τις εταιρείες στο σημείο που βρίσκονται σήμερα.

Η κα Ξαφά έχοντας κατά καιρούς υπηρετήσει σε πολύ νευραλγικές θέσεις άμεσα η  έμμεσα κυβερνητικές θα έπρεπε να το γνωρίζει αυτό καλά,αν και δεν θυμάμαι να έκανε τέτοιες προτάσεις την περίοδο εκείνη.

Στο δια ταύτα, οι Ελληνικές Κρατικές Αμυντικές βιομηχανίες πρέπει να εξυγιανθούν εν λειτουργία, διατηρώντας τη δυνατότητα εξαγωγών ,ακολουθώντας τα παραδείγματα των ισχυρότερων χωρών, όπου είτε  οι εταιρείες είναι ιδιωτικές είτε λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

-Εν λειτουργία γιατί οι εργαζόμενοι δεν μπαίνουν στην κατάψυξη και τους βγάζεις όποτε σε βολεύει και με εξαγωγικές δυνατότητες γιατί αλλιώς ποιος θα αναλάβει να επενδύσει σε μία εταιρεία της οποίας ο μοναδικός πελάτης εκτός από μικρός είναι και χρεωκοπημένος ? 

Οι Κρατικές Αμυντικές Βιομηχανίες ΕΑΣ,ΕΑΒ,ΕΛΒΟ (και όχι η ΛΑΡΚΟ που συμπεριλαμβάνεται βλακωδώς) έχουν τα εξής κύρια πλεονεκτήματα :

α)Προσωπικό πολύ υψηλής τεχνικής κατάρτισης και χαμηλού συγχρόνως κόστους ,του οποίου η αξία είναι τεράστια διότι η συγκεκριμένη γνώση και εμπειρία δεν βρίσκονται στην ελεύθερη αγορά αλλά αποκτώνται μετά από πολλά χρόνια ενασχόλησης με πολύ εξειδικευμένα οπλικά συστήματα.

β)Τεχνογνωσία αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ η οποία χάνεται αν κλείσουν.

γ)Πολύ αξιόλογες εγκαταστάσεις με εξοπλισμό αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ η αξία των οποίων μειώνεται δραματικά αν αξιολογηθούν απλά σαν οικόπεδα.

δ) Σε περιπτώσεις Εθνικών Κρίσεων μόνο οι αδαείς μπορούν να βασίζονται στη προμήθεια /υποστήριξη των οπλικών συστημάτων από πηγές εκτός χώρας.

Το περίφημο «βάστα Τούρκο να γεμίσω θα παραφραστεί «βάστα Τούρκο να παραλάβω».

ε) Αποτελούν τη μοναδική σχεδόν ευκαιρία επαφής/ενασχόλησης με την υψηλή τεχνολογία στην Ελλάδα η οποία δεν έχει την βιομηχανία άλλων χωρών και άρα θα μπορούσε να απορροφήσει το αντίστοιχο επιστημονικό δυναμικό.

Κλείνοντας , θα ζητούσαμε  από  τη Πολιτική ηγεσία του τόπου να εξυγιάνει το χώρο ,ο οποίος βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση χωρίς όμως να προκαλέσει θανάσιμο τραύμα στην Αμυντική ισχύ της Χώρας και σημαντικές ζημιές στα περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού Λαού .

Από τη  κα Ξαφά θα ζητούσαμε να μην βάζει στο ίδιο τσουβάλι τα πάντα,ειδικά για αντικείμενα που δεν γνωρίζει.

Παραμένουμε στη διάθεση του οποιουδήποτε θα ήθελε να ακούσει ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις για την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία

*Οικονομολόγος, Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού (ΣΕΚΠΥ) και Δνων Σύμβουλος της ΑΚΜΩΝ ΑΕ

Παραθέτουμε και το άρθρο της κας Μιράντας Ξαφά όπως είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Να κλείσουν οι αμυντικές βιομηχανίες

Της Μιραντας Ξαφα*
Η τρόικα επέστρεψε στην Αθήνα και όλα προοιωνίζονται μια δύσκολη διαπραγμάτευση που καλύπτει μια σειρά από «ευαίσθητα» θέματα, μεταξύ των οποίων και την τύχη των αμυντικών βιομηχανιών Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) και Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ). Ηδη η τρόικα απέρριψε την πρόταση της κυβέρνησης για εκκαθάριση των εταιρειών αυτών εν λειτουργία, που θα πάρει χρόνια, και ζητάει καθαρή λύση, δηλ. ακόμη και λουκέτο. Απ’ ό,τι διαφαίνεται, η κυβέρνηση θα επιδιώξει να διατηρήσει στη ζωή αυτές τις επιχειρήσεις-ζόμπι με νέα συρρικνωμένη δομή, με το επιχείρημα ότι συνεισφέρουν στην εθνική άμυνα. Με το ίδιο επιχείρημα, δηλαδή, που διατηρεί στη ζωή τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ), παρά τα δισεκατομμύρια που κόστισαν και κοστίζουν στους Ελληνες φορολογούμενους. Η αμυντική βιομηχανία είναι χρήσιμη στην οικονομία μόνο όταν λειτουργεί ανταγωνιστικά, όταν παράγει καλής ποιότητας οπλικά συστήματα, στρατιωτικά οχήματα, ανταλλακτικά κ.λπ. σε ανταγωνιστικές τιμές. Για να το πετύχει αυτό, θα πρέπει να αναζητήσει μερίδιο της διεθνούς αγοράς, διότι δεν μπορεί να επιζήσει με τις ανάγκες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και μόνο. Οι αριθμοί το επιβεβαιώνουν: Ο τζίρος της ΕΛΒΟ μειώθηκε από τα 84 εκατ. ευρώ το 2007, τη «χρυσή εποχή» της σπάταλης κρατικής διαχείρισης, στα 22 εκατ. το 2011 και στα 7 εκατ. το 2013. Οσο οι αμυντικές βιομηχανίες ελέγχονται από το κράτος, δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν εξωστρεφείς. Τι κίνητρο έχει ένας κομματικά διορισμένος διευθύνων σύμβουλος, με «κουρεμένες» αποδοχές, να διεισδύσει στη διεθνή αγορά και να πετύχει εξαγωγές; Ως κρατικές επιχειρήσεις δεν θα γίνουν ποτέ ανταγωνιστικές και μόλις αποχωρήσει η τρόικα θα ξαναγίνουν φέουδο των πολιτικών για κομματικές προσλήψεις.
Ποιος είναι, λοιπόν, ο απολογισμός της λαμπρής κρατικής διαχείρισης; Τα ΕΑΣ έχουν συσσωρευμένα χρέη προς το Δημόσιο ύψους 1,1 δισ. ευρώ από καταπτώσεις εγγυήσεων τραπεζικών δανείων. Επιπλέον, το Δημόσιο έχει αυξήσει το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας κατά 243 εκατ. τα τελευταία τρία χρόνια για να καλύψει τις ζημίες. Παρ’ όλα αυτά τα ΕΑΣ έχουν αρνητικά ίδια κεφάλαια και αδυνατούν να εκπληρώσουν υποχρεώσεις 140 εκατ. προς τους εργαζόμενους, προμηθευτές, εφορία και ΙΚΑ. Εφόσον κανείς ιδιώτης επενδυτής δεν θα επένδυε αυτά τα χρήματα σε μία ζημιογόνο εταιρεία, οι κρατικές ενισχύσεις που δόθηκαν είναι παράνομες. Η Ε.Ε. θα ζητήσει επομένως να επιστραφούν τα χρήματα, εκτός αν η εταιρεία πτωχεύσει με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους που θα απολυθούν χωρίς αποζημίωση. Με άλλα λόγια ή κλείνει η εταιρεία και απολύονται οι εργαζόμενοι ή έρχονται νέα χαράτσια για να πληρωθούν οι παράνομες κρατικές ενισχύσεις του παρελθόντος και να συνεχιστούν στο μέλλον. Η ΕΛΒΟ είναι μικρότερη εταιρεία και έχει αντίστοιχα μικρότερες ζημίες, έχει όμως απλήρωτες υποχρεώσεις 53 εκατ. παρά τις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου από το Δημόσιο ύψους 89 εκατ. τα τελευταία τρία χρόνια. Ο φετινός προϋπολογισμός προβλέπει ότι οι ζημίες των ΕΑΣ θα μειωθούν από 59 εκατ. πέρυσι σε 45 εκατ. φέτος, ενώ οι ζημίες της ΕΛΒΟ θα μετατραπούν σε κέρδη 15 εκατ. Τα στοιχεία αυτά είναι εντελώς αναξιόπιστα, όπως φαίνεται από τον περσινό προϋπολογισμό, που προέβλεπε για το 2012 ζημίες 48 εκατ. έναντι πραγματοποιήσεων 59 εκατ. για τα ΕΑΣ και μικρά κέρδη έναντι ζημίας 17 εκατ. για την ΕΛΒΟ.
Τη στιγμή που έχουν χάσει τη δουλειά τους σχεδόν 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, η αγωνία των πολιτικών και συνδικαλιστών για τους 928 εργαζόμενους στα ΕΑΣ και τις θυγατρικές τους και τους 361 στην ΕΛΒΟ αποτελεί υποκρισία. Η αγωνία τους αφορά τις πελατειακές προσλήψεις των κομμάτων σε αυτές τις εταιρείες και όχι το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων. Η προσπάθεια διατήρησης αυτών των εταιρειών αποδεικνύει ότι στόχος της κυβέρνησης δεν είναι η εκ βάθρων αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, ώστε να γίνει πιο εξωστρεφής, αλλά η εξασφάλιση δανεικών για να συνεχιστεί η κρατική σπατάλη χωρίς να πληγεί καίρια το κομματικό-συνδικαλιστικό κατεστημένο. Η προστασία θέσεων εργασίας είναι θετική για όσους είναι μέσα στο παιχνίδι, όχι όμως και για τους άνεργους που ψάχνουν για δουλειά. Οι εταιρείες αυτές δεν αξίζουν τίποτε και πρέπει να κλείσουν, αντί να επιβαρύνουν τους φορολογούμενους με νέα χαράτσια. Η ιδέα περί συγχώνευσης που κάποιοι προτείνουν απλώς θα ενοποιήσει τις ζημίες, όπως ακριβώς έγινε με τα ΕΑΣ, που προήλθαν από τη συγχώνευση της ΕΒΟ και της ΠΥΡΚΑΛ. Οι άναρθρες κραυγές του ΣΥΡΙΖΑ περί πλήγματος στην ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία είναι τουλάχιστον αστείες. Οι Ενοπλες Δυνάμεις μπορούν να εξασφαλίσουν τις προμήθειες που χρειάζονται πολύ φθηνότερα από τη διεθνή αγορά.
Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να σταθεί στον διεθνή ανταγωνισμό όσο διατηρεί στη ζωή ζημιογόνες εταιρείες, όσο εμποδίζει τον ανταγωνισμό για να προστατευτούν συμφέροντα και όσο συντηρεί ένα ρυθμιστικό και φορολογικό περιβάλλον εχθρικό προς τις επιχειρήσεις. Η ανάπτυξη δεν θα έρθει με πακτωλό χρημάτων για να διατηρηθούν στη ζωή επιχειρήσεις-ζόμπι, αλλά με τη δημιουργία περιβάλλοντος φιλικού προς την επιχειρηματικότητα και τον ανταγωνισμό. Η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα προς όφελος των δυνάμεων της αγοράς μπορεί να συμβάλει πολλαπλώς στην ανάπτυξη, απελευθερώνοντας πολύτιμα κεφάλαια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν αλλού με πολύ υψηλότερη απόδοση, συμβάλλοντας στη μείωση του χρέους και ενισχύοντας τον ανταγωνισμό. Ολα αυτά προσκρούουν σε ομάδες συμφερόντων που θέλουν να διατηρήσουν καταχρηστικά προνόμια και στην απροθυμία του πολιτικού συστήματος να τις αντιμετωπίσει.
* Σύμβουλος επενδύσεων και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της ΔΡΑΣΗΣ.
ΠΗΓΗ: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_15/09/2013_533391