Γράφει ο Κωνσταντίνος Βουλγαράκης
Υποναύαρχος ε.α ΠΝ
Ας πούμε ότι η Πατρίδα, σου κάνει τη μεγάλη, την ξεχωριστή τιμή και σε επιλέγει για τη θέση του Κυβερνήτη, σε ένα μεγάλο Πολεμικό Πλοίο. Αναλαμβάνεις τα καθήκοντα σου και είσαι έτοιμος να επιτελέσεις την αποστολή σου, αλλά και μέσω αυτής, να υλοποιήσεις τα όνειρα, τα σχέδια και τις φιλοδοξίες σου.
Υποναύαρχος ε.α ΠΝ
Ας πούμε ότι η Πατρίδα, σου κάνει τη μεγάλη, την ξεχωριστή τιμή και σε επιλέγει για τη θέση του Κυβερνήτη, σε ένα μεγάλο Πολεμικό Πλοίο. Αναλαμβάνεις τα καθήκοντα σου και είσαι έτοιμος να επιτελέσεις την αποστολή σου, αλλά και μέσω αυτής, να υλοποιήσεις τα όνειρα, τα σχέδια και τις φιλοδοξίες σου.
Δεν ξέρω αν το γνωρίζουν πολλοί μη ειδήμονες, δεν ξέρω και αν το έχουν συνειδητοποιήσει και κάποιοι άλλοι, αλλά ….. ο Κυβερνήτης είναι ο μοναδικός άνθρωπος με «θεϊκές» εξουσίες!! Και ο λόγος που διαθέτει τέτοιες μεγάλες και πλήρεις εξουσίες, είναι διότι …. επωμίζεται ακόμα πολύ μεγαλύτερες ΕΥΘΥΝΕΣ !! Είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος, τόσο για τις τύχες του πληρώματος του (των ανθρώπων του), όσο και για την αποστολή του πλοίου του!! Και όταν ένας άνθρωπος, έχει τη θεσμική δικαιοδοσία, σε κάποια «στιγμή» με την απόφαση του, να διαχειριστεί τη ζωή και το θάνατο ανθρώπων, τότε δεν μπορεί να έχει εξουσία, μικρότερη της βαρύτητας αυτής της ΙΕΡΗΣ στιγμής!!
Άρα : Εξουσία διαθέτεις, μόνο αν αντιλαμβάνεσαι το μεγαλείο της ευθύνης σου ως Κυβερνήτης!!
Και βέβαια, πάντα ισχύει: Μεγάλες ευθύνες, μεγάλη εξουσία - Μικρές ευθύνες, μικρή εξουσία!!
….. ή όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας : «μεγάλα βαπόρια, μεγάλες σκοτούρες»!!
Διότι ….. η εξουσία, είναι μεγάλη δυσβάσταχτη σκοτούρα (και όχι απόλαυση, όπως νομίζουν κάποιοι, επιπόλαιοι)!!!
Ας επανέλθουμε λοιπόν, στον παραπάνω φρέσκο και όμορφο νέο Κυβερνήτη μας, που πρόσφατα ανέλαβε τα καθήκοντα του, στο πλοίο του και καμαρώνει τώρα, με όλα τα παράσημα του, φαρδιά πλατιά στο μπέτη του.
Στο πρώτο του ταξίδι, πάει να αποπλεύσει και φουριόζος, κάνει ανάποδα ολοταχώς, πριν λύσουν οι κάβοι. Σπάνε οι κάβοι και σακατεύει 5-6 από το πλήρωμα του, ενώ πέφτει και με δύναμη στον μώλο πίσω, κάνει ρήγμα και μετά …. κάθεται ξυλάρμενος σαν την πάπια, τον μαζεύουνε τα ρυμουλκά και τον γυρίζουνε δεμένο πίσω (και ντροπιασμένο), για να …. τον μπαλώσουνε οι ειδικοί των συνεργείων!!
- Καινούργιος είναι, άπειρος και λίγο επιπόλαιος ο καημένος, άντε να του δώσουμε άλλη μια ευκαιρία, λέει η Πατρίδα.
Έτσι στο επόμενο ταξίδι, όχι μόνο δεν λύνει μόνος του για να αποπλεύσει, αλλά ζητά βοήθεια από την Ανωτέρα Διοίκηση …. όχι δύο, αλλά τέσσερα ρυμουλκά, να τον βγάλουνε σιγά-σιγά και μαλακά από το λιμάνι (όποιος καεί απ’ τον χυλό, φυσάει και το γιαούρτι, σου λέει)!! Μόλις λοιπόν βγαίνει από το λιμάνι και βλέπει (έκπληκτος) ότι …. το πλοίο του ταξιδεύει από «κεκτημένη ταχύτητα», τότε ξαναθυμάται το ρόλο του και θέλει να κάνει τα δικά του μεν ….. αλλά με τη σύμφωνο γνώμη και συνεχή αυστηρή (πλέον) επιτήρηση, καθοδήγηση, της Ανωτέρας Διοίκησης!!
Έχει τέτοιο ζήλο, που θέλοντας να αντισταθμίσει τις αρχικές «στραβές» του, θέλει να επιδείξει ζηλευτά αποτελέσματα …. δράσεως και «ναυτοσύνης»!! Καταχτυπά το καράβι του, εξουθενώνει σε άσκοπες βάρδιες το πλήρωμα του, μειώνει το νερό και το συσσίτιο …. για να διατηρήσει (λέει) αποθέματα και να αυξήσει τη διάρκεια του πλου του!! Όλοι του διαμαρτύρονται, αλλά αυτός περίλυπος τους λέει : «Τι να κάνω κι γω, εντολές της Ανωτέρας Διοίκησης εκτελώ»!!
Με το πλήρωμα εξουθενωμένο, βρώμικο από την απλυσιά και πεινασμένο, ηθικό δεν υπάρχει στο πλοίο, ούτε βέβαια ομοψυχία και ενιαίο πνεύμα, που είναι απαραίτητα για να επιτευχθεί η αποστολή και για να ανταπεξέλθει ομαλά στον πλου του. Μάλιστα, η γκρίνια συνεχώς μεγαλώνει, οι προστριβές αυξάνουν και …. για να καταπραΰνει τα πνεύματα, ο Κυβερνήτης υπόσχεται στους μουτζουρωμένους και πιο ζόρικους Μηχανικούς, έξτρα κέικ (από το απόθεμα) στο αυριανό συσσίτιο τους. Το βλέπουν αυτό, οι μισο-μαστουρωμένοι από τα νέφτια και τις μπογιές Αρμενιστές και οι άγριοι Πυροβολητές που ποτέ δεν κωλώνουν και σου λέει ….. «ή και μεις ή τα κάνουμε λίμπα εδώ μέσα»!!
Κόβε λοιπόν από δω, δίνε από κει …. κι εγώ είμαι εδώ για σένα, κρυφά στο αφτί του ενός ….. κι εγώ είμαι εδώ για σένα, με ραβασάκι στον άλλον …… μην ανησυχείς, θα κόψω από τους Οικονομικούς-Σηματορούς και θα τα δώσω σε σένα, υπόσχεται σε κείνον κι έτσι μπάχαλο, ΟΛΟ το πλήρωμα ασχολείται ….. πως θα φάει ένα κομμάτι κέικ και όχι πως θα πετύχει την αποστολή του!!
- «Που πας ρε Καπετάν Καραμήτρο», ακούγεται στον ασύρματο, η φωνή της Ανωτέρας Διοίκησης!!
- «Δεν φταίω εγώ!! Εγώ ΚΥΒΕΡΝΩ μεν, αλλά δεν έχω την ΕΞΟΥΣΙΑ δε, στο πλοίο μου!! Κάποιοι Υπαξιωματικοί και Ναύτες, δεν υλοποιούν σωστά τις εντολές μου, μου βάζουν συνεχώς εμπόδια και δεν με αφήνουν να Κυβερνήσω καλά!! Δυστυχώς, εγώ είμαι ο Κυβερνήτης, αλλά ΑΛΛΟΙ έχουν την εξουσία ΜΟΥ»!!
- «Ρε πας καλά!?!? Αυτούς έχεις και μ’ αυτούς θα πολεμήσεις!! Αν δεν μπορείς να έχεις ΕΛΕΓΧΟ στο πλοίο σου, τότε ….. δεν είσαι ΙΚΑΝΟΣ να Κυβερνήσεις!! Το καταλαβαίνεις ή όχι!?!? roger out !!
Καπετάνιε …. τον άνεμο ποτέ δεν θα μπορέσεις να το ελέγξεις!! Μπορείς όμως να ρυθμίσεις ανάλογα τα πανιά σου!! Αυτή είναι η εξουσία και η ευθύνη σου!! Εκεί δείχνεις την αξία σου!!
Καλή χρονιά !!
